بهترین داروهای دیابت کدامند؟

داروهای دیابت چگونه کار می‌کنند؟

در ابتدا باید بدانیم که چندین دسته دارویی مختلف برای درمان انواع مختلف دیابت وجود دارد که هر دسته از این داروها به شیوه‌ای متفاوت باعث کاهش قند خون می‌ شود. برخی از این داروها به صورت خوراکی مصرف می‌شوند و برخی دیگر باید تزریق شوند. به‌طور کلی می‌توان به سازوکارهای زیر در ارتباط با نحوه عملکرد داروها اشاره کرد:

• تحریک لوزالمعده برای تولید و ترشح بیشتر انسولین
• محدود کردن توانایی کبد در ساخت و آزادسازی قند
• مسدود کردن فعالیت آنزیم‌های روده برای تجزیه کربوهیدرات‌ها و در نتیجه، کند کردن سرعت جذب قند در سلول‌ها
• افزایش حساسیت سلول‌ها به انسولین
• کاهش توانایی کلیه‌‌ها در بازجذب قند، که باعث می‌‌شود مقدار بیشتری از قند از طریق ادرار دفع شود
• کند کردن حرکت غذا در معده

از چه داروهایی برای درمان دیابت نوع 1 استفاده می‌شود؟

اگر به دیابت نوع ۱ مبتلا هستید، بدن شما قادر به تولید انسولین نیست. در نتیجه، هدف کلی از درمان جایگزین کردن انسولینی است که لوزالمعده نمی‌‌تواند آن را تولید کند. داروهایی که برای درمان دیابت نوع ۱ توصیه می‌شوند بر همین اساس عمل می‌کنند. در ادامه به این داروها می‌پردازیم:

انسولین

انسولین رایج‌‌ترین نوع دارویی است که برای درمان دیابت نوع ۱ استفاده می‌شود و معمولا به‌‌صورت تزریق زیرپوستی یا از طریق پمپ انسولین وارد بدن می‌‌شود. انواع مختلفی از انسولین وجود دارد که از نظر سرعت شروع اثر، مدت زمان تاثیر و داشتن یا نداشتن اوج اثر با یکدیگر تفاوت دارند.

مهم‌ترین عارضه جانبی انواع مختلف انسولین‌ها، افت قند خون یا هایپوگلایسمی است که می‌تواند خطرناک باشد. همچنین، اگر محل تزریق به صورت دوره‌ای عوض نشود، در محل تزریق ضایعه‌ پوستی (لیپودیستروفی) ایجاد می‌شود.

نوع انسولین مورد نیاز هر فرد بستگی به میزان حساسیت بدن او نسبت به انسولین و شدت کمبود انسولین دارد. این انواع شامل موارد زیر هستند:

انسولین کوتاه‌اثر

انسولین کوتاه‌‌اثر یا معمولی حدود ۳۰ دقیقه پس از تزریق وارد جریان خون شده و معمولا بین ۲ تا ۳ ساعت بعد به اوج اثر خود می‌‌رسد. اثر این نوع انسولین می‌‌تواند بین ۳ تا ۶ ساعت در بدن باقی بماند.
انواع انسولین کوتاه‌‌اثر که در بازار دارویی ایران نیز موجود هستند شامل موارد زیر است:

• Actrapid (انسولین انسانی Regular)
• Humulin R

انسولین سریع‌الاثر

همان‌طور که از نامش پیداست، انسولین سریع‌الاثر به‌صورت سریع و در حدود ۱۵ دقیقه پس از تزریق شروع به اثر می‌‌کند. زمان اوج اثر آن بین ۱ تا ۲ ساعت پس از مصرف است و اثر دارو معمولا بین ۲ تا ۴ ساعت باقی می‌ماند.
انواع موجود انسولین سریع‌الاثر بازار دارویی ایران عبارتند از:

• Novorapid (آسپارت)
• Humalog (لیسپرو)
• Glulisine (گلولیزین)

انسولین با اثر متوسط

انسولین با اثر متوسط حدود ۲ تا ۴ ساعت پس از مصرف شروع به اثر کرده و اوج اثر آن به‌طور متوسط بین ۴ تا ۱۲ ساعت است. این نوع انسولین معمولا بین ۱۲ تا ۱۸ ساعت در بدن باقی می‌ ماند.

انواع موجود انسولین با اثر متوسط در بازار دارویی ایران عبارتند از:

• Humulin N ( ایزوفان یا NPH انسانی)
• Protaphane (نوعی دیگر از NPH انسانی)

انسولین طولانی‌اثر

انسولین طولانی‌اثر به کاهش سطح قند خون شما برای مدت ۲۴ ساعت یا بیشتر کمک کرده و قند خون را برای مدت طولانی‌تری ثابت نگه می‌‌دارد، بدون اینکه اوج اثر مشخصی داشته باشد.

انواع موجود انسولین طولانی اثر در بازار دارویی ایران عبارتند از:

• Lantus (گلارژین)
• Lantus (توجئو)
• Levemir (دِتمیر)

انسولین ترکیبی (از پیش مخلوط شده)

انسولین ترکیبی معمولا شامل انسولین سریع‌‌الاثر یا فوری همراه با انسولین کوتاه‌اثر یا معمولی است تا هم اثر فوری و هم اثر کوتاه‌مدت با هم فراهم شود.

انواع انسولین ترکیبی در بازار دارویی ایران شامل موارد زیر است:

• انسولین مخلوط با اثر سریع و متوسط

• نوومیکس ۳۰-۷۰
• هومولوگ میکس ۲۵-۷۵
• هومولوگ میکس ۵۰-۵۰

• انسولین مخلوط با اثر سریع و طولانی

• رایزودگ ۳۰-۷۰

• انسولین مخلوط با اثر کوتاه و متوسط

• میکستارد ۳۰-۷۰
• میکستارد ۵۰-۵۰
• هومولین ۳۰-۷۰

برای اینکه با انتخاب انسولین مناسب، بتوانید از اثرات آن بهره‌مند شوید، راهنمای زیر را مطالعه کنید:

آمیلین مایمتیک‌های تزریقی (Amylinomimetic injectables)

پراملینتاید (SymlinPen) یک داروی آمـیلین‌ مامتیک است که به‌صورت تزریقی و قبل از وعده‌های غذایی استفاده می‌‌شود.

این دارو با کند کردن روند تخلیه معده و کاهش ترشح هورمون گلوکاگون پس از غذا باعث کاهش قند خون شده و همچنین اشتها را کاهش می‌‌دهد.

آیا داروهای خوراکی برای دیابت نوع ۱ وجود دارد؟

افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ باید برای مدیریت بیماری و ادامه زندگی، انسولین مصنوعی مصرف کنند. انسولین به شکل قرص خوراکی وجود ندارد؛ بنابراین، مصرف دارو می‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• تزریق‌های متعدد روزانه انسولین (MDI)
• استفاده از پمپ انسولین
• انسولین استنشاقی

دیابت نوع 2 با چه داروهایی درمان می‌شود؟

مدیریت دیابت نوع ۲ نیازمند یک رویکرد جامع است که شامل برنامه‌ریزی غذایی، فعالیت بدنی منظم و مصرف داروهای مناسب دیابت می‌‌شود. ترکیب این سه روش به افراد کمک می‌‌کند تا سطح قند خون خود را به‌طور موثر کنترل کنند. داروهای خوراکی برای دیابت نوع ۲ در واقع جزئی از یک برنامه درمانی منسجم هستند تا قند خون در محدوده پایدار باقی بماند.

دیابت یک بیماری پیشرونده است و ممکن است داروها با گذر زمان اثر کمتری داشته باشند. در این صورت، تغییر در دارو یا استفاده از درمان ترکیبی می‌تواند موثر واقع شود، که ممکن است شامل افزودن انسولین به برنامه درمانی باشد.

در صورت ابتلا به دیابت نوع ۲، حتی اگر داروهای روتین مصرفی‌تان قند خون را نزدیک محدوده طبیعی نگه دارند، ممکن است در شرایطی مانند عفونت شدید یا جراحی، نیاز به انسولین داشته باشید؛ زیرا سایر داروها در این شرایط استرس‌زا ممکن است نتوانند قند خون را در محدوده هدف کنترل کنند.

داروهای دیابت نوع ۲ انواع مختلفی دارند و هر دسته از آن‌ها به شیوه‌ای متفاوت باعث کاهش سطح قند خون می‌شود. برخی از این داروها به صورت خوراکی مصرف می‌شوند و برخی دیگر باید تزریق شوند. در ادامه به بررسی این داروها می‌پردازیم:

انسولین

همان‌طور که پیش‌تر گفتیم، برخی از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نیز ممکن است نیاز به مصرف انسولین داشته باشند. در واقع، همان انواع انسولینی که برای درمان دیابت نوع ۱ استفاده می‌شود، می‌‌تواند برای دیابت نوع ۲ نیز کاربرد داشته باشد.

پزشک ممکن است انواع انسولین گفته شده برای درمان دیابت نوع ۱ را برای دیابت نوع ۲ توصیه کند. مانند دیابت نوع ۱، این موضوع به نوع انسولین مورد نیاز و شدت کمبود انسولین در بدن بستگی دارد. برای انتخاب نوع مناسب انسولین، می‌توان با پزشک درباره انواع انسولین که پیش‌تر توضیح داده شد مشورت کرد.

برای آشنایی با راه‌های دارویی و غیر دارویی بهبود حساسیت انسولین، مطلب زیر را بخوانید:

مهارکننده‌های آلفا گلوکوزیداز (Alpha-glucosidase inhibitors)

مهارکننده‌های آلفا گلوکوزیداز با جلوگیری از تجزیه نشاسته‌‌ها و برخی قندها در روده‌، به کاهش سطح قند خون کمک می‌کنند. نشاسته نوعی کربوهیدرات است که در غذاهایی مانند سیب‌زمینی، نان و برنج یافت می‌‌شود. باید اشاره کنیم که کربوهیدرات‌ها در مقایسه با پروتئین و چربی بیشترین تاثیر را بر افزایش قند خون دارند.

عوارض جانبی شایع این داروها شامل نفخ، افت سطح قند خون (هایپوگلایسمی)، و اسهال است.

انواع داروها عبارتند از:

• آکاربوز – Acarbose / Precose
• میگلیتول – Miglitol / Glyset
• بیگوانیدها (Biguanides)

بیگوانیدها با کاهش میزان گلوکزی که کبد تولید و وارد جریان خون می‌‌کند، باعث کاهش قند خون می‌‌شوند. این داروها همچنین با افزایش حساسیت بافت‌های عضلانی به انسولین، به سلول‌ها کمک می‌کنند تا گلوکز را برای تولید انرژی جذب کنند.

عوارض جانبی شایع شامل اسهال، ناراحتی معده و طعم فلزی در دهان است.

متفورمین اصلی‌ترین نوع بیگوانید است که امروزه یکی از پرمصرف‌ترین داروهای دیابت در دنیا به حساب می‌آید. نام‌های تجاری آن شامل موارد زیر است:

• گلوکوفاژ – Glucophage
• ریومت – Riomet
• فورتامت – Fortamet
• متفورمین (با برند شرکت‌های مختلف دارویی داخلی مثل متفورمین حکیم، شفا، متوور، کوشان فارمد و …)

آگونیست دوپامین-2 (Dopamine-2 agonist)

آگونیست‌های دوپامین-۲ ریتم شبانه‌روزی هیپوتالاموس را تنظیم کرده و چاقی از عواملی است که می‌تواند آن را تحت تاثیر قرار دهد. این تنظیم مجدد به کاهش مقاومت به انسولین و کاهش تولید گلوکز در کبد کمک می‌‌کند.
برموکریپتین (Bromocriptine / Cycloset®) تنها آگونیست دوپامین-۲ تاییدشده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان دیابت نوع ۲ است.

عارضه شایع این دارو تهوع ایجاد شده در اثر مصرف آن است.

مهارکننده‌های دی‌پپتیدیل پپتیداز-4 (DPP-4)

مهارکننده‌های DPP-4 (گلیپتین‌‌ها) با جلوگیری از تجزیه GLP-1 و GIP، که یک ترکیب طبیعی در بدن است، به بهبود سطح قند خون کمک می‌‌کنند.

GLP-1 و GIP به‌طور طبیعی قند خون را کاهش می‌‌دهند، اما معمولا به‌سرعت تجزیه شده و اثر خود را از دست می‌‌دهند. مهارکننده‌های DPP-4 با مداخله در این فرایند اجازه می‌دهند تا GLP-1 مدت زمان طولانی‌تری فعال بماند و فقط زمانی که قند خون بالا است، آن را کاهش دهد. این داروها همچنین می‌توانند احساس سیری بعد از غذا را افزایش دهند.

عوارض جانبی شایع این دسته دارویی شامل سردرد و مشکلات گوارشی است.

انواع مهارکننده‌های DPP-4 عبارتند از:

• آلوگلیپتین – Alogliptin / Nesina
• لیناگلیپتین – Linagliptin / Tradjenta
• ساکساگلیپتین – Saxagliptin / Onglyza
• سیتاگلیپتین – Sitagliptin / Januvia

آگونیست‌های گیرنده پپتید شبه گلوکاگون-1 (آگونیست‌های گیرنده GLP-1)

همان‌طور که در توضیح مربوط به مهارکننده‌های DPP-4 اشاره شد، هورمون‌‌های GLP-1 و GIP به‌طور طبیعی در بدن وجود داشته و به حفظ سطح قند خون کمک می‌‌کنند.

استفاده از آگونیست‌های گیرنده GLP-1 و آگونیست‌های دوگانه GLP-1/GIP یکی دیگر از روش‌های درمانی برای بهبود کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ است.

این داروها اثراتی مشابه هورمون‌های طبیعی GLP-1 و GIP در بدن دارند، اما در برابر تجزیه توسط آنزیم DPP-4 مقاوم‌ هستند. مصرف این داروها می‌تواند به کاهش قابل توجه قند خون و وزن بدن منجر شود. برخی از آن‌ها حتی در پیش‌گیری از بیماری‌های قلبی نیز موثر شناخته شده‌اند. بیشتر این داروها تزریقی هستند، به جز یک مورد خوراکی به نام سماگلوتاید (Rybelsus) که روزی یک بار مصرف می‌شود.

داروهای تزریقی آگونیست گیرنده GLP-1 عبارت‌ اند از:

• دولاگلوتاید – Dulaglutide / Trulicity
• اگسناتاید – Exenatide / Byetta
• اگسناتاید با اثر طولانی‌مدت – Exenatide extended-release / Bydureon
• لیراگلوتاید – Liraglutide / Victoza
• لیکسیسناتاید – Lixisenatide / Adlyxin
• سماگلوتاید تزریقی – Injectable semaglutide / Ozempic

همچنین یک آگونیست دوگانه گیرنده GLP-1/GIP به نام تیرز پاتاید (Tirzepatide / Mounjaro) در بازار وجود دارد. دفعات تزریق این داروها بسته به نوع آن، از دو بار در روز تا یک بار در هفته متغیر است.

شایع‌ترین عارضه جانبی این داروها حالت تهوع و استفراغ است که معمولا در شروع درمان یا هنگام افزایش دوز بیشتر دیده می‌ شود.

مگلیتینیدها (Meglitinides)

مگلیتینیدها داروهایی هستند که با تحریک لوزالمعده باعث ترشح انسولین می‌شوند. توصیه می‌شود این داروها قبل از هر وعده غذایی مصرف شده تا از افزایش زیاد قند خون بعد از غذا جلوگیری کنند. از آنجایی که مگلیتینیدها تولید انسولین را افزایش می‌دهند، خطر افت قند خون (هیپوگلیسمی) نیز وجود دارد.

نمونه‌هایی از این داروها عبارتند از:

• ناتگلینید – Starlix
• رپاگلینید – Prandin

مهارکننده‌های پروتئین انتقال سدیم-گلوکز 2 (SGLT2)

مهارکننده‌های SGLT2 با خارج کردن گلوکز اضافی از بدن از طریق ادرار به کاهش سطح قند خون کمک می‌‌کنند. گلوکز موجود در جریان خون از کلیه‌ها عبور کرده و از آنجا می‌تواند وارد ادرار شود یا دوباره به بدن بازگردد.

مهارکننده‌های SGLT2 توانایی بدن در بازجذب گلوکز را مسدود می‌‌کنند.

عوارض جانبی این داروها ممکن است شامل عفونت‌های ادراری و عفونت‌های قارچی واژن باشد. در موارد نادر، ممکن است باعث عارضه‌ای جدی به نام کتواسیدوز دیابتی (DKA) شود.

نمونه‌هایی از مهارکننده‌های SGLT2 عبارت‌اند از:

• کاناگلیفلوزین (Invokana)
• داپاگلیفلوزین (Farxiga)
• امپاگلیفلوزین (Jardiance, Gloripa)

سولفونیل‌اوره‌ها

سولفونیل‌اوره‌ها باعث می‌شوند لوزالمعده شما انسولین بیشتری ترشح کند. از آنجا که این داروها تولید انسولین را افزایش می‌دهند، خطر افت قند خون (هیپوگلیسمی) در مصرف‌کنندگان این داروها بیشتر است.

تمام داروهای این گروه تاثیر مشابهی بر سطح قند خون دارند، اما از نظر عوارض جانبی و تداخل با سایر داروها متفاوت‌ هستند. سولفونیل‌اوره‌ها با الکل تداخل دارند و ممکن است باعث تهوع، استفراغ یا گرگرفتگی شوند.

نمونه‌هایی از داروهای سولفونیل‌اوره عبارتند از:

• گلیمپیرید (Amaryl)
• گلیپیزاید (Glucotrol و Glucotrol XL)
• گلیبوراید (Micronase، Glynase، Glycron و Diabeta)
• گلی گلازید (Diabezid)

تیازولیدین‌دیون‌ها

تیازولیدین‌دیون‌ها باعث می‌شوند بافت‌های عضلانی و چربی بدن نسبت به انسولین حساس‌تر شوند. همچنین تولید گلوکز در کبد را کاهش می‌دهند.

داروهای این گروه ممکن است باعث احتباس آب در بدن شده و در برخی افراد خطر نارسایی قلبی را افزایش دهند (منبع).

نمونه‌هایی از تیازولیدین‌دیون‌ها عبارتند از:

• روزگلیتازون (Avandia)
• پیوگلیتازون (Actos)

رایج‌ترین داروی خوراکی برای دیابت نوع 2 چیست؟

همان‌طور که گفتیم، متفورمین (از دسته بیگونایدها) رایج‌ترین داروی خوراکی برای درمان دیابت نوع ۲ است. این دارو سال‌هاست که مورد استفاده قرار گرفته و مطالعات پیرامون آن به‌طور کامل انجام گرفته است. به همین دلیل، متخصصان معمولا توصیه می‌کنند ابتدا درمان با متفورمین آغاز شود.

همچنین در صورتی که برای دیابت بارداری نیاز به دارو باشد، متفورمین معمولا نخستین گزینه‌ انتخابی پزشکان است.

سایر داروهای دیابت

درمان ترکیبی (Combination Therapy) برای دیابت چیست؟

هر یک از داروهایی که به آن‌ها اشاره کردیم از مسیرهای متفاوتی سطح قند خون را کاهش می‌دهند. از این رو، ممکن است برای رسیدن به اهداف درمانی فردی، لازم باشد که به‌صورت ترکیبی مصرف شوند.

برای مثال، ممکن است متفورمین به همراه یک مهارکننده‌ DPP-4 تا مدت کوتاهی پس از تشخیص دیابت نوع ۲ استفاده شود تا سطح قند خون در محدوده‌ هدف باقی بماند.

تعدادی از معروف ترین داروهای ترکیبی دیابت در بازار دارویی ایران شامل موارد زیر هستند:

• گلوتیرو – ترکیب امپاگلیفلوزین، لیناگلیپتین، و متفورمین
• سینوریپا – ترکیب امپاگلیفلوزین و متفورمین
• زیپمت – ترکیب سیتاگلیپتین و متفورمین
• گلورنتا – ترکیب امپاگلیفلوزین و لیناگلیپتین

آیا داروهای دیابت با سایر داروها تداخل دارند؟

تمام داروهای خوراکی دیابت ممکن است با سایر داروها تداخل داشته باشند. به همین دلیل، باید لیستی از تمامی داروهایی که مصرف می‌کنید، از جمله داروهای تجویزی، مکمل‌ها و داروهای بدون نسخه را در اختیار پزشک خود قرار دهید.

هنگام مصرف داروهای خوراکی دیابت، قبل از شروع هر داروی جدیدی با پزشک خود مشورت کنید.

سولفونیل‌اوره‌ها، تیازولیدین‌دیون‌ها و مگلیتینیدها بیشترین احتمال تداخل با سایر داروها را دارند.

بهترین دارو برای دیابت چیست؟

همان‌طور که در ابتدای مقاله اشاره کردیم، بهترین دارو برای درمان دیابت به شرایط مختلف بیماری و سبک زندگی فرد بستگی دارد. اما شاید بتوان گفت موثرترین داروها برای درمان دیابت نوع ۱ تا به امروز انسولین و در درمان دیابت نوع ۲ متفورمین بوده است. مطالعات بسیاری روی این داروها انجام شده و افراد زیادی تا به امروز از مصرف آن‌ها سود برده‌اند. متفورمین حتی به عنوان دارو برای درمان پیش‌دیابت نیز تجویز می‌شود.

پرمصرف‌ترین (رایج‌ترین) داروی دیابت کدام است؟

با توجه به مکانیسم دیابت نوع ۱، پرمصرف‎ترین دارو در درمان این بیماری انسولین است. همچنین در درمان دیابت نوع ۲، پرمصرف‌ترین دارو متفورمین است که به عنوان خط اول درمان استفاده می‌شود.

آیا ممکن است با داروهای دیابت اُوردوز کنم؟

یکی از خطرات مصرف برخی داروهای خوراکی دیابت، افت قند خون (هیپوگلیسمی) است.

از آنجا که داروهای خوراکی دیابت با کاهش قند خون عمل می‌‌کنند، چنانچه دوز دارو بیش از حد بوده یا بیشتر از میزان تجویزی مصرف شود، ممکن است هیپوگلیسمی (قند خون کمتر از ۷۰ میلی‌گرم بر دسی‌لیتر) رخ دهد. این خطر به‌ویژه با مگلیتینیدها و سولفونیل‌اوره‌ها بیشتر است.

هیپوگلیسمی شدید بدون درمان مناسب می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. علائم هیپوگلیسمی عبارتند از:

• لرزش بدن
• تعریق و سردرد
• سرگیجه یا احساس سبکی سر
• ضعف
• تپش قلب سریع
• گرسنگی شدید
• مشکل در تفکر و تمرکز
• اضطراب یا تحریک‌پذیری
• رنگ‌پریدگی پوست
• تهوع

جهت درمان هیپوگلیسمی، باید قند یا کربوهیدرات را طبق دستورات زیر مصرف کنید:

• ۱۵ گرم کربوهیدرات بخورید یا بنوشید، مانند نصف موز یا نصف لیوان آب سیب، تا قند خون افزایش پیدا کند.
• پس از ۱۵ دقیقه، قند خون خود را بررسی کنید.
• اگر هنوز کمتر از ۷۰ میلی‌گرم بر دسی‌لیتر است، دوباره ۱۵ گرم کربوهیدرات مصرف کنید.
• این روند را تا زمانی که قند خون حداقل به ۷۰ میلی‌گرم بر دسی‌لیتر برسد، تکرار کنید.

همیشه داروهای خود را مطابق دستور پزشک مصرف کنید. دستورالعمل‌ها را با دقت بخوانید و رعایت کنید. اگر مطمئن نیستید چه مقدار دارو باید مصرف کنید، با پزشک خود تماس بگیرید.

اگر فردی که دچار افت قند خون شده، بی‌هوش است یا پاسخگو نیست، به او غذا یا مایع ندهید زیرا ممکن است خفگی رخ دهد. بلافاصله با ۱۱۵ تماس بگیرید و کمک پزشکی دریافت کنید.

آیا می‌توانم در صورت بارداری یا قصد بارداری، داروهای دیابت مصرف کنم؟

متخصصان توصیه می‌ کنند که تمام داروهای خوراکی دیابت نوع ۲ به جز متفورمین در دوران بارداری متوقف شوند. این تنها داروی خوراکی دیابت است که سازمان غذا و داروی آمریکا آن را در دوران بارداری ایمن می‌داند.

اگر مبتلا به دیابت نوع ۲ هستید و باردار شده‌اید، تیم پزشکی شما ممکن است استفاده از انسولین را برای کنترل سطح قند خون در طول بارداری توصیه کند.

حتما در صورت داشتن دیابت نوع ۲ و برنامه‌ریزی برای بارداری، با پزشک خود مشورت کنید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنم؟

به یاد داشته باشید که هیچ درمان واحدی برای دیابت وجود ندارد که برای همه مناسب باشد. دارویی که برای یک فرد موثر است، ممکن است برای فرد دیگری جواب ندهد. پزشک شما می‌ تواند توضیح دهد که چگونه یک دارو یا ترکیبی از چند دارو می‌تواند در برنامه درمانی دیابت شما جای بگیرد.

گاهی اوقات ترکیب داروها می‌تواند اثربخشی هر داروی جداگانه در کاهش قند خون را افزایش دهد. درباره مزایا و معایب داروهای خاص دیابت با پزشک خود صحبت کنید.

همچنین در نظر داشته باشید، چنانچه در صورت مصرف دارو و بررسی قند خون خود متوجه شده‌اید که همچنان قند خون‌تان بالا است، نیاز است با مشورت پزشک داخلی یا غدد رژیم درمانی خود را اصلاح کنید.

از سوی دیگر، ممکن است دوز داروی مصرفی شما بالا بوده و دفعات متعدد افت قند خون را با علائمی که ذکر شد تجربه کنید. در این صورت نیز باید تحت نظر پزشک داخلی یا غدد دوز داروی مصرفی‌تان را تنظیم کرده یا دارو را تعویض کنید.

توصیه‌ای از تیم دارو دات کام به شما

انتخاب داروی مناسب جهت کنترل دیابت به نوع بیماری، وضعیت جسمی و سبک زندگی شما بستگی دارد. اگر مبتلا به دیابت نوع ۱ باشید، انسولین مهم‌ترین درمان است و باید نوع و دوز آن را با توجه به نیاز بدن‌تان با صلاحدید پزشک انتخاب کنید.

در دیابت نوع ۲، متفورمین معمولا اولین گزینه است، اما سایر داروهایی که در مقاله به آن‌ها اشاره کردیم نیز می‌توانند به کنترل قند خون و محافظت از قلب و کلیه شما کمک کنند. گاهی ترکیب چند دارو نتیجه بهتری دارد، اما مراقب افت قند خون و تداخل با داروهای دیگر باشید.

داروهای خود را دقیقا طبق دستور پزشک مصرف کنید و هرگونه تغییر در قند خون یا مشکل جدید را با پزشک در میان بگذارید تا درمان‌تان امن و موثر باشد.